Emigreren,  Lijstjes,  Persoonlijk

Meervoudig buiten mijn comfort zone

Loslaten van dingen waaraan je gewend of gehecht bent is niet gemakkelijk. Denk aan materiële zaken zoals je huis en je spullen. Ik was er lange tijd meer verslaafd aan dan ik zelf durfde toe te geven. Vooral wanneer je niet weet wat je er voor terug krijgt. Je zou het ook kunnen zien als het loslaten van controle, angst of van een verslaving. Soms kom je in een situatie terecht waarin je op meerdere vlakken je vertrouwde omgeving zult moeten loslaten…

Af en toe uit je ‘comfort zone’ gaan is heel gezond. Een beetje avontuur doorbreekt de routine, het prikkelt je zintuigen, geeft zelfvertrouwen en energie. Je komt voor nieuwe uitdagingen te staan en je leert jezelf beter kennen. 

Met onze plannen om naar Frankrijk te emigreren zullen we op meerdere vlakken tegelijk ons vertrouwde wereldje loslaten en een sprong in het diepe wagen.

Dit zijn de vier elementen die wij loslaten om ons avontuur te beginnen: 

1. Loslaten van loopbaan

Van de vertrouwde werkroutines, het bekende werkveld, mee kunnen praten over bepaalde onderwerpen van het vak waarin ik 15 jaar werkzaam was, fijne collega’s en een vast netwerk. We hebben onze banen opgezegd en beginnen aan iets nieuws: een eigen boerderij die we vanaf het begin moeten opbouwen. Ik weet nog héél weinig van de samenhang in de natuur, van landbouw technieken, teeltsystemen, dieren verzorging en product verwerking…

2. Loslaten van “zekerheden”

Voor mijn gevoel zeg ik allerlei zekerheden op zoals mijn vaste contract, goede salaris, pensioenregeling, doorbetaling bij ziekte, bonusuitkeringen en vakantiedagen. In Frankrijk zullen onze inkomsten (vooral in het begin) beperkt zijn en zullen we bovendien een investering moeten doen waarvan we niet weten of en wanneer die zal renderen.

3. Loslaten van ons (t)huis

We hadden een mooi huis met grote tuin, lieve buren, onze vrienden dichtbij en alle voorzieningen in de buurt. Al onze spullen gaan in dozen en we verhuizen met twee kleine kinderen naar een nog onbekende plek.

4. Loslaten van Nederland en de Nederlandse taal

Een extra sprong in het diepe is het feit dat we emigreren naar Frankrijk. We moeten ons in het Frans zien te redden in situaties die in Nederland al een uitdaging kunnen zijn: een huis aankopen, een bedrijf beginnen, landbouw wet- en regelgeving, overheidsprocedures… We weten niet hoe alles daar werkt en hoe je er dingen voor elkaar krijgt. 

Kortom, we hebben onszelf ‘ontworteld’ en zullen opnieuw moeten wortelen in nog onbekende aarde. Daarbovenop komt nog dat onze kinderen Franstalig zullen opgroeien. Het Nederlands zal hun tweede taal (de “minderheidstaal”) worden. De vertrouwde kaders zijn losgelaten, we gaan een nieuwe toekomst tegemoet. 

De foto hierboven werd genomen in de Dolomieten, waar ik me, bungelend boven een afgrond, behoorlijk buiten mijn comfort zone begaf (ik heb nogal hoogtevrees). Maar het uitzicht was adembenemend en toen ik het gedaan had, voelde ik me geweldig en trots.

Heb jij je wel eens meervoudig buiten je comfort zone gewaagd? Ben je ook geëmigreerd naar een ander land (met of zonder kleine kinderen)? Hoe is je band met Nederland als je in het buitenland woont? Onderaan deze post kun je een reactie achterlaten. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!

2 reacties

  • Rita

    Lieve Rosien en David, fantastisch dat jullie deze stap hebben durven nemen. Ik ben trots op jullie. Wij zijn zes jaar geleden geëmigreerd naar Frankrijk. Alles los gelaten wat we in NL hadden. Een nieuw sociaal leven hebben we moeten opbouwen in het gebied waar we zijn gaan wonen. We hoefden ons niet meer zorgen te maken om werk, we gingen met pensioen, dus een vast (klein) inkomen per maand. Ondertussen hebben we al een verhuizing achter de rug naar een ander departement waar we ons sociale leven weer moesten opbouwen. Dit lukt altijd als je je openstelt naar de ander. We voelen ons gelukkig hier ondanks dat we onze kinderen en kleinkinderen minder kunnen ontmoeten. We hebben een gîte waarin we in de lente, zomer en herfst gasten kunnen ontvangen. Het is een leuke aanvulling om nieuwe mensen te ontmoeten en verhalen te horen.
    Loslaten en vertrouwen hebben heb ik van mijn moeder geleerd. Daar ben ik haar erg dankbaar voor. Ik weet zeker dat jullie met gezin een prachtig leven in het mooie Franse land tegemoet gaan. Kus van mij (je moeder).

    • Rosien

      Dank je wel lieve mama 🙂 Jullie zijn ons inderdaad voorgegaan met emigreren naar Frankrijk. Fijn dat we wat dichter bij elkaar komen te wonen. xxx