Op zoek naar onze Franse boerderij – deel 4: Ons bod is geaccepteerd!

Afgelopen zomer kregen we het voor elkaar: ons bod op een landgoed werd geaccepteerd. We waren door het dolle heen, nu zouden we écht gaan emigreren! Natuurlijk moest er nog wel een heleboel gebeuren tot aan het officiële sleuteloverdracht-moment…

Eerst even terug naar het begin van de lente: Mijn man vertrok naar Zuid Frankrijk om vijf objecten te bekijken. Laaiend enthousiast kwam hij weer thuis. Het gebied waar hij was geweest vond hij zó waanzinnig mooi dat we besloten uitsluitend nog daar te zoeken.

Driemaal is scheepsrecht

Kort daarop brachten we ons eerste bod uit op een zeer veelbelovend uitziend landgoed. Een prachtige plek dat alles had waar we naar zochten. Helaas bleek het nét verkocht te zijn. Daar baalden we erg van. Als je denkt dé ideale plek gevonden te hebben en het gaat aan je neus voorbij, dan vraag je jezelf af of het mogelijk is om iets te vinden dat nóg beter blijkt te zijn…

Gelukkig had mijn man nog twee mooie dingen gezien. Het ene was een groot landhuis met bijbehorende landerijen vlakbij een stad. Het andere een gerenoveerde boerderij op een glooiend terrein met een hangar voor hooiopslag. Allebei erg mooi en geschikt, dus we waagden het er nog eens op. Ons bod op het landhuis werd niet geaccepteerd, maar – driemaal is scheepsrecht – het bod op de gerenoveerde boerderij wel!

En dat terwijl mijn man toen nog de enige was die de plek gezien had! Kort daarna ben ik er zelf gaan kijken en vanuit Nederland vlogen mijn schoonmoeder en -zus in 24 uur naar Frankrijk op en neer om de plek te bezoeken. Ieder van ons was helemaal enthousiast. De woonhuizen, de tuinen, de ligging, de grond… alles voldeed aan onze wensen.

Dat bracht verandering in onze zoektocht. We waren onze energie niet meer aan het steken in zoeken, afwegen en criteria bijstellen, maar we zoomden in op die ene plek en vroegen ons af: “is dit inderdaad de plek voor onze Franse boerderij?”

De maanden erna zagen er zo uit: 

• Mei: Mijn schoonmoeder verkocht haar huis in Nederland.
• Juni: Ondertekening van het voorlopige koopcontract.
• Juli: Goed nieuws en slecht nieuws: Mijn man kreeg bericht dat hij in Frankrijk officieel als boer mag gaan werken. Het slechte nieuws was dat we de financiering voor de aankoop niet op tijd zouden rondkrijgen….
• Augustus: We overlegden met elkaar hoe we geheel op eigen kracht de aankoop konden doen en in welke vorm we als wooncommune met elkaar zouden gaan leven.
• September: Verhuisdozen ingepakt, alles in Nederland afgerond en de verhuiswagen geboekt.
• Oktober: De koopovereenkomst werd afgerond. Verhuizing van vijf volwassenen en vijf kinderen naar de boerderij!

De makelaar en de vorige eigenaren van het huis zijn ook Nederlands, dat maakt de sleuteloverdracht en het ‘installeren’ op de nieuwe plek heel soepel. De hele maand oktober zijn we druk geweest met uitpakken van dozen, schoonmaken en opruimen.

Binnenkort zal ik een rondleiding geven. Tot gauw!